مطلب زیر را سال گذشته و به مناسبت ششمین بینال ملی مجسمه سازی تهران برای ویژه نامۀ این بینال نوشتم:

 موزۀ فضای باز یاماگوچی[2] در شهر یو.بی. ای ژاپن از سال 1961 به برگزاری بینال ویژۀ مجسمه سازی می پردازد. این دو سالانه که پس از بینال ونیز و سائوپائولو از لحاظ قدمت رتبۀ سوم را در جهان دارد در سال 2011 پنجاهمین سالگرد تأسیس خود را جشن گرفت.

بینال یو.بی. ای بخشی از پروژۀ زیبا سازی این شهر صنعتی بود که پس از ویرانی های جنگ جهانی و در پی احساس نیاز مردم به ساختن شهری آرمان شهر گونه به وقوع پیوست و افتتاح موزۀ فضای باز یاماگوچی در سال 1961 اقدامی بود برای تحقق این هدف. با فراخواندن هنرمندان از سراسر جهان هدف موزه خلق آثاری تازه بود و بینالی که هر دوره با مضمون جدیدی همراه بود. گسترۀ وسیع این مضامین از  طبیعت تا موضوعات مربوط به انسان و درون مایه های محلی و جهانی را شامل می شد. با توجه به سیاست برگزار کنندگان مبنی بر  جذب آثار جدید، بدون وجود محدودیت در سبک، این دوسالانه مجالی است برای حضور انواع مجسمه ها از رئالیستی تا اکسپرسیونیستی انتزاعی. این دوسالانه نه تنها پلی میان مردم، شهر و فضای زندگی آن ها با هنر برقرار می کند، بلکه هم چنین فرصتی است برای حضور منتقدان، تحلیل گران و طراحان شهری برای بحث و بررسی . بیست وچهارمین دورۀ این دوسالانه از 24 سپتامبر تا 13 نوامبر 2011 برقرار است.

آثار برگزیده:

خودآگاهی[3]-اثر یوم سنگ یوکِی 2009[4]

اثر برندۀ جایزۀ بزرگ بینال بیست و سوم در سال 2009، خود آگاهی نام داشت . سازه ای برنزی که در حالتی ما بین تعلیق و افتادگی و در کشاکش میان زمین به مثابه عمق درون و محیط اطراف قرار گرفته است. در حال تجربۀ لذت و ناراحتی، فرد به هماهنگی تعادل یافته ای با جهان می رسد. در این روند تکرار شونده، ادراک های نادرستی ممکن است برای فرد به وجود بیاید. در این حالت تحت فشار از بیرون و در حال جدال با درون ، خوشنودی و نارضایتی بارها و بارها از پس هم می آیند. وضعیت بلاتکلیف انسان در کشاکش این موقعیت ذاتاً متناقض،  در اثر یوم سنگ یو کی مجسمه ساز کُره ای در بیان استعاری- انتزاعی مطرح می شود. تمایز میان حیطه ها به عنوان یکی از خصیصه های بارز مدرنیته در اندیشه های یکی از بنیان گذاران آن فروید دست به خلق تقابل دوتایی دیگری، این بار میان خود آگاه و ناخودآگاه زده بود. این در حالی است که در این اثر، هنرمند تصویر معاصرتری از انسان خلق می کند، انسانی که وجودش نه عرصۀ جدال خیر و شر، خودآگاهی و ناخودآگاهی و نه هیچ مفهوم فروکاسته شدۀ دیگر است. بلکه وضعیت او پس از کشف مفاهیمی چون تئوری آشوب و پیچیدگی، وضعیتی ملتقط، بی هویت و بی سرشت و بر ساخته شده است. او در حالتی چند رگه و با کدگذاری چندگانه به سر می برد. 

پس و پیش(تقلب)[5]- اثر پیوتر تواردوسکی[6] 2007

اثر برگزیدۀ بینال بیست و دوم سال 2007و برندۀ جایزۀ بزرگ، پس و پیش(تقلب) اثر پیوتر تواردوسکی مجسمه ساز لهستانی است. مضمون این اثر تقلب است که کیفیات این عمل را در قالب تغییر شکل دادن مسیر، حجم ها و برآمدگی و فرورفتگی های فرم های مجسمه نشان می دهد. هنرمند تقب را به شکل مانوری حیله گرانه و به همراه منطق و تاکتیک مجسم می کند. و همزستی فرم ها و حجم ها در نهایت وضعیت پیچیده، چندلایه و مزوّرانۀ تقلب را تهدیدگرانه به ما گوشزد می کنند.

با اتمام بینال بیست و چهارم در ماه نوامبر 2011 برگزیدگان این بینال اعلام خواهند شد.

 

 مهسافرهادی کیا - آبان 90

 


[1] U.B.E biennale

[2] The Yamaguchi open- air museum

[3] Self-consciousness

[4] Yom Sang UK

[5] permutation

[6] Pssiotr Twardowski