این اولین مطلبی هست که در زمستان ۸۹ برای هنر فردا نوشتم نقد نمایشگاه آقای حقیقت شناس رییس انجمن نقاشان

نمایشگاه نقاشی جمشید حقیقت شناس از 28 آبان تا 8 آذر در گالری هما برپا شد. این نمایشگاه شامل 16 اثر برگزیده از هنرمند در قالب ترکیب مواد بر روی بوم بود که در فاصله ی بین سال های 87 تا 89 خلق شده است.

مکاشفه در چیستی مفاهیم هستی شناختی  دغدغه ای است که با ورود امواج مدرنیسم و جریان های پسا مدرن در آثار هنرمندان ایرانی به حاشیه رانده شده است، تلاش انسان به عنوان جزئی کوچک از جهان هستی در ادراک حقیقت، در آثار جمشید حقیقت شناس از گذر نوستالژی و خاطره نگاری و به مدد بداهگی در انتخاب سوژه و بهره گیری از نمادها و گاهی تکرار یکنواخت آیکون های آشنا صورت گرفته است. حاصل این که هنرمند بازیگوشانه و بدون تصمیم تصاویری را از صندوقچه ی ذهن خویش به سطح بوم منتقل می کند.

در حالی که قایق کاغذی، بازی مارپله و پستانک پیوند های نزدیکی با یادمان های کودکانه را به دست می دهد، عناصر برگرفته از مینیاتورهای ایرانی بخشی دیگر از حافظه ی هنرمند در ارتباط با تاریخ را در بر می گیرد. جانوران تلفیقی اسطوره ای، جدول های اعداد و تک چشمانی که در گوشه و کنار برخی از آثار به چشم می خورد فضایی آیینی و مناسک وار و سمبلیستی می آفریند که نمادی از جستجوی هنرمند برای یافتن حقیقتی فرای این صور متکثر است. حقیقت شناس با نمایش عناصر فرهنگی، هنری و زبانی متکثر و متعلق به سرزمین های گوناگون ناخودآگاه جمعی را به عنوان گستره ای واجد حقیقت مشترک انسان ها می داند که علیرغم کثرت ظاهری آفریننده ی زبانی مشترک است.

 هر چند در اکثر آثار المان های شرقی از میمون های دانا تا شیر سنگی و جانوران تلفیقی و نیز پس زمینه های تک رنگ با رنگ های رقیق وجهی غالب دارند ، نقش زبان که به زعم هنرمند صدای آثار اوست روندی جهانی تر دارد. کلمات، علائم، جملات و نوشتارهای پراکنده ای که به زبان های مختلف در آثار پراکنده شده است، به سنت اتوماتیسم هنرمندان سورئالیست وجه فرویدی از لغزش های زبانی را به دست می دهد که در ارتباط با سفرهای هنرمند به کشورهای مختلف و برخورد او با سایرزبان ها نشانه شناسی می شود.  

پرداخت گری حقیقت شناس در اسلوب پالوده اش و فضاهایی که با ترکیب بندی های پراکنده و بدون چفت و بست، احساسی از تعلیق در اعماق فضای ذهنی هنرمند ایجاد می کند، و از سویی نگاه سمبل پردازانه ی او در انتخاب المان ها هرچند گاهی به تکرار و یکنواختی می انجامد، در مجموع فضای فرمالی متناسب با دیدگاه عمیق و مکاشفه گرانه ی او خلق می کند. فضایی به سبک هنر شرق دور، نگاره های مکتب اصفهان وآاثار سورئالیستی و مجموعه ای چند پارچه از حافظه ی تاریخ هنری هنرمند.

 

مهسافرهادی کیا